Çocukluk yılları özlemini, hayalini_x000D_ kurduğu o yılları yaşayabilmek için hayallerini pandemi döneminde hayata_x000D_ geçirdi. Dışarıdan cıvıl cıvıl renklerle boyanmış olan ev içinde girildiğinde_x000D_ ise sizleri 1960-1970-1980’li yıllara götürüyor.

Erzincan’da resim öğretmenliği_x000D_ yapan Cem Bahadır Çevik, pandemi sürecinde hayalini kurduğu sanat evi ve_x000D_ etnografik müze hayalini gerçekleştirdi.

Küçük ve kerpiç bir ev tutan resim_x000D_ öğretmeni Çevik, her yanını özgürce boyayarak ve yıllardır biriktirdiği eski_x000D_ eşyalarla içini düzenlediği sanat evi ve etnografik müzeye dönüştürdüğü evde_x000D_ geçmiş ile bir köprü kurdu.

Resim öğretmeni Cem Bahadır Çevik,_x000D_ bu eski evler ve çocukluğumuzla aramızda köprü vazifesi gören bu eski eşyalar_x000D_ zamana yenik düşmemesi, yıkılıp beton bir binaya dönüşmemesi için böyle bir_x000D_ çalışma yaptım dedi. Etnografik özelliklere göre tasarladığı kerpiç eve koyduğu_x000D_ eski eşyalar sayesinde geçmişe, çocukluğuna yolculuk yapmak isteyenler bu evi_x000D_ mutlaka görmeli.

Cem Bahadır Çevik: “Resim_x000D_ öğretmeniyim. Yaşadığımız pandemi süreci maalesef bizi okulumuzdan ve_x000D_ öğrencilerimizden ayırdı. Bende uzun zamandır hayalini kurduğum bu yeri_x000D_ gerçekleştirme fırsatı buldum. Doğrusu. Resimlerimde kullanmak üzere topladığım_x000D_ yüzlerce irili ufaklı 60-70-80’li yıllara ait eşyalar vardı. İstiyordum ki_x000D_ onlarla birlikte kullanabileceğim, yaşayabileceğim bir ev oluşturayım. Nasip_x000D_ oldu. Şehrin gürültüsünden ve kalabalığından uzakta Demirkent beldesinde_x000D_ eskiden kütüphane olarak kullanışmış bir ev buldum. Burası kerpiç bir ev._x000D_ Maalesef yanıda, yakınında komşuları birer birer yeni binalara beton binalara_x000D_ kurban giderken burası onlara nispet eder gibi dimdik ayakta durmayı başarmış._x000D_ Ama daha ne kadar durabilir onu bilmiyorum. Benimde arzum burası ayakta_x000D_ kalabildiği sürece burayı kullanmak, yaşamak ve yaşatmak. Topladığım eşyalarla_x000D_ keyifle, büyük bir özenle yaklaşık bir aylık sürede hem dışarıyı hemde içeriyi_x000D_ dizayn etme şansım oldu. Burada resimlerimi yapıyorum. Burada oturup_x000D_ kalkıyorum. Kitap okuyorum. Çocuklarımla birlikte zaman geçiriyorum. Ve eminim_x000D_ benim gibi eski döneme, nostaljiye, eski eşyalara ilgi duyan insanlar vardır._x000D_ Onları da bu yerde eski çocukluklarını yaşamaya huzur bulmaya davet ediyorum._x000D_ Kapım onlara sonuna kadar açık. Burada kullandığım bütün eşyalar öncelikle_x000D_ bende çocukluğumla aramda bir köprü vazifesi görüyor. Benim gibi düşünen birçok_x000D_ insanın olduğunu biliyorum. O sebeple burayı keyifle kullanıyorum. Yerel yöneticilere_x000D_ de bir çağrıda bulunmak isterim. Giderek betonlaşan şehrimizde hatta ülkemizde_x000D_ bunun gibi nefes alabileceğimiz, anılarımızı tazeleyebileceğimiz mekanlara_x000D_ ihtiyacımız var diye düşünüyorum. Eğer yöneticilerimiz arzu ederlerse ben her_x000D_ türlü destek olmaya hazırım. Bu yeri bu beldede insanların kullanımına açmaya_x000D_ da hazırım. İsterim ki insanlar kapalı duvarlar ardında da olsa her küçük_x000D_ detayda mazilerine, çocukluklarına, güzel anılarına bir köprü olsun ve yolculuk_x000D_ yapsınlar. O güzel zamanları hatırlayalım. Ve bir dönem yaşadığımız kerpiç_x000D_ evleri, eşyaları yeniden anımsayalım, hatırlayalım. Belki de bu sebeple tüketim_x000D_ çılgınlığına da bir eleştiride bulunalım istiyorum” dedi.